Volkswagen Type 147 « Fridolin », de praktische en robuuste boodschapper

Als antwoord op een verzoek van de Duitse federale post om een vloot praktische, compacte bestelwagens aan te schaffen, bewees het Type 147 'Fridolin' de universaliteit van het Volkswagen-platform.

In de jaren 1950 was de Duitse postdienst op zoek naar een bedrijfsvoertuig dat de postbodes tijdens hun dagelijkse ronde konden gebruiken. De openbare dienst wendde zich tot verschillende Duitse fabrikanten, waaronder Volkswagen. Helaas bood het merk enkel de Transporter Type 1 aan, een voertuig dat ongeschikt werd geacht door de te omvangrijke afmetingen. De Kever had op zijn beurt onvoldoende ruimte voor het vervoer van de postzakken. Daarom vroeg het postkantoor in 1962 aan het ontwerpbureau van Volkswagen om een voertuig te ontwerpen dat aan hun eisen voldeed, namelijk een laadvermogen van 350 tot 400 kg, een binnenvolume van 2 m3, schuifdeuren en directe toegang tot de laadruimte van binnenuit. Om de ontwikkelingskosten te drukken, besloot Volkswagen om voor de bouw van deze bestelwagen een beroep te doen op zijn "organenbank". Het chassis werd afgeleid van de Karmann-Ghia Type 14, de 1200 motor van de Kever en veel onderdelen van de Transporter en Type 3.

De lieveling van het postkantoor

Dit bedrijfsvoertuig, met codenaam Type 147, werd gefabriceerd door Westafalia (de fabrikant van campers op basis van de Combi) en werd vanaf 1964 op de markt gebracht, voornamelijk door de Duitse postdienst (meer dan 5.000 eenheden), maar ook door de Zwitserse postdienst (die een krachtigere 1300 motor eiste) en een aantal privébedrijven zoals Lufthansa, die het als onderhoudsvoertuig op start- en landingsbanen van luchthavens gebruikten. Na een productie van 7.340 exemplaren in 10 jaar kwam er een einde aan het "Frido"-avontuur. Deutsche Post gebruikte toen licht aangepaste Golf voertuigen, die goedkoper te produceren waren.

Zeldzaam beest

Tijdens de fabricage werd de 'Fridolin' helaas niet behandeld tegen corrosie, waardoor hij doorheen de jaren letterlijk verloren ging. Voeg daar een zeer specifiek en intensief gebruik voor de monteurs aan toe en het is gemakkelijk te begrijpen waarom veel voertuigen enkele jaren na het einde van hun dienst op de schroothoop belandden. Gelukkig begrepen enkele liefhebbers van luchtgekoelde Volkswagens al heel vroeg het historische belang van het Type 147 en redden zo'n 200 à 250-tal exemplaren van de ondergang. Vandaag de dag is het niet eenvoudig om er een te koop te vinden en de restauratie kan al snel erg duur worden omdat er geen gereviseerde carrosserieonderdelen zijn. De mechanica vormt geen probleem, want die is gebruikelijk bij andere modellen van het merk. Een mooie 'Fridolin' wordt verkocht voor ongeveer €50.000, een prijs die hoog lijkt maar gerechtvaardigd wordt door zijn zeldzaamheid en ongewone geschiedenis.