Niet alleen Tesla heeft zijn klanten als proefkonijnen gebruikt om nieuwe producten te testen. Citroën deed het meer dan 50 jaar geleden met de vreemde M35, een prototype dat was ontworpen om de Wankelmotor te testen.
Met de lancering van de DS berline in 1956 zorgde Citroën voor een revolutie in de geschiedenis van de auto-industrie dankzij zijn avant-gardistische technische features en unieke look. Op de golf van zijn nieuwe imago brengt de firma met de chevrons de Ami 6 op de markt, een originele berline met omgekeerde achterruit op basis van het 2CV-platform. Op dat moment raakte Citroën geïnteresseerd in de roterende Wankelmotor, een aanpak die ook de nieuwsgierigheid van NSU wekte. In 1967 richtten de twee merken het bedrijf Comotor op om samen deze bijzondere aandrijflijn te bouwen. Het probleem was dat NSU twee jaar later werd overgenomen door Volkswagen, dat helemaal geen interesse vertoonde in de Wankel. Citroën zat dus met een onbekende motor die het zelf moest ontwikkelen en besloot toen een prototype te ontwikkelen om het roterende blok in de praktijk te testen.
Verhaal van een faliekante mislukking
De Citroën M35 is gebaseerd op het chassis van de Ami 8 en is een tweedeursberline met een terugwijkende achterkant. Het ietwat slordige ontwerp geeft hem de uitstraling van een experimenteel voertuig, wat zeker opzettelijk was van de ontwerpers van Citroën. Hij werd aangedreven door een 995cc Wankelmotor met een vermogen van 49 pk. Wat deze auto zo speciaal maakt, is dat hij net als de DS is uitgerust met hydraulische vering en wordt verkocht aan trouwe Citroën-klanten. Om deel te kunnen nemen aan het experiment, verplichtten de klanten zich om minstens 30.000 km per jaar af te leggen in dit rijdend laboratorium, ontworpen om informatie te verzamelen over de werking van deze nieuwe aandrijflijn. Aan deze baanbrekende technologie hing destijds een prijskaartje aan vast en veel klanten werden afgeschrikt door de hoge prijs van de auto. Slechts 267 van de oorspronkelijk geplande 500 exemplaren werden gebouwd door de Franse carrosseriebouwer Heuliez. Met zijn bescheiden vermogen en slechte prestaties leed de auto onder een zeer hoog brandstofverbruik en de betrouwbaarheid bleek rampzalig: de motoren gingen over het algemeen al na 60.000 km stuk!
De lessen die Citroën uit dit experiment trok, werden gebruikt om de Wankel te verbeteren, die uiteindelijk werd overgenomen door een productievoertuig, de GS Birotor. Deze aandrijflijn was uiteindelijk niet erg overtuigend en kwam in 1973 op de markt, het jaar van de eerste oliecrisis. Het hoge brandstofverbruik werd al snel de nekslag en er werden slechts 874 exemplaren gebouwd tot 1975. De M35 kostte Citroën ook veel geld en het bedrijf moest talloze reparaties uitvoeren onder garantie. Alle aan klanten toevertrouwde auto's werden geleidelijk teruggekocht door het merk, dat niet aarzelde om ze naar de schroothoop te sturen!
Voor kenners
Naar schatting bestaan er vandaag de dag nog zo'n zestig M35's. Deze staan vermeld op de site citroenm35.com, de enige gespecialiseerde bron over dit model op het web. Wankelmechanismen zijn lastig op te stellen en te onderhouden en vereisen dan ook bekwame arbeidskrachten. Het grote probleem is dat er niet echt reserveonderdelen zijn voor deze extreem gelimiteerde productieauto. De M35 wordt aanbeden door verzamelaars met een passie voor de geschiedenis van Citroën en heeft niet echt een prijskaartje, gezien de zeldzaamheid op de markt. Als een auto compleet en rijdend is, kan de prijs snel de pan uit rijzen. Dit was het geval met de laatste M35 die in uitstekende staat verkeerde en voor €41.400 door Osenat werd verkocht op een veiling.
