Vervaardigd in het Verenigd Koninkrijk, combineerde de Jensen Interceptor coupe Britse elegantie en Italiaanse styling met de furie van een grote Amerikaanse V8 motorblok. Een verrassende maar zeer aangename combinatie.
Jensen is een van die kleine Britse fabrikanten met een bewogen geschiedenis. In het begin van de jaren zestig overleefde het bedrijf dankzij de bouw van P 1800 carrosserieën voor Volvo. Intussen werkte het bedrijf ook aan kleine series van de CV8, een elegante coupé met een Chrysler V8. De auto was verouderd en moest worden vervangen als Jensen zijn positie wilde behouden in een segment van luxemodellen die voortdurend op het toppunt van prestatie en elegantie moesten blijven bestaan. Voor dit nieuwe model deed het bedrijf beroep op de Italiaanse carrosseriebouwer Touring om een elegante en sportieve auto te ontwerpen. In 1966 presenteerde Jensen de Interceptor, een 2+2 coupé met gestempelde en gelakte carrosseriepanelen bij Vignale in Italië. Als gevolg van productievertragingen die het commerciële debuut van de auto ontsierden, nam de Britse fabrikant al snel de productie van de carrosserie-onderdelen in zijn eigen fabriek over.
V8 power
De Interceptor valt op door zijn elegante voorkant, grote bubbelvormige achterklep en luxueuze interieur. Het meest interessante aan deze auto is zijn hybride karakter, dat Italiaans design, een zeer Brits interieur en een Amerikaanse motor combineert. Onder de motorkap lag een 6,3-liter Chrysler Typhoon V8 met 335 SAE pk, gekoppeld aan een Torqueflite automatische versnellingsbak met slechts 3 versnellingen. Met een acceleratie van 0 tot 100 km/u in 6,5 seconden en een snelheid van meer dan 240 km/u kon de Interceptor zich meten met de beste sportwagens van die tijd. Met een gewicht van bijna 1.700 kg biedt deze GT in alle omstandigheden een zeer comfortabel rijgedrag. In 1969 kreeg hij verbeteringen zoals Girling remmen in plaats van Dunlops, airconditioning en een vernieuwd interieur. Twee jaar later introduceerde Jensen de Interceptor SP, die een 7.2 motor kreeg met 385 pk SAE en bedoeld was om "all-inclusive" te zijn. De kroon op het werk kwam echter met de Interceptor III, die de nieuwste kenmerken van de SP overnam, maar een 6,3-liter SAE-motor met 300 pk had, die later werd vervangen door de 7,2-liter SAE-motor met 335 pk. De 'III' alleen al verkocht meer dan alle andere versies samen! In 1973 werd de ultieme versie uitgebracht, de Interceptor III Series 4, met een motor die de 400 pk SAE benaderde en mocht pronken met interieur uit lederen en houtelementen. In 1974 kwam het bedrijf met een cabrioletversie, maar dat was helaas niet genoeg om de verkoop van de auto (met een verbruik van ongeveer 20l/100 km), die hard werd getroffen door de oliecrisis van 1973, een impuls te geven. Het faillissement werd in 1975 aangevraagd en in 1976 sloot Jensen zijn deuren na 6.408 verkochte exemplaren.
Vierwiel
Niet veel autoliefhebbers weten dit, maar Jensen was verantwoordelijk voor de eerste auto die standaard voorzien was van vierwielaandrijving. Deze auto werd ontwikkeld in samenwerking met Ferguson (ja, het bedrijf achter de moderne tractoren!), de Interceptor FF (voor Ferguson Formula), en profiteerde van geavanceerde technologie in die tijd, die werd gecombineerd met het Dunlop Maxaret-systeem, een mechanisch antiblokkeersysteem dat de voorloper was van ABS. De FF, gebouwd van 1968 tot 1971 in een oplage van slechts 320 exemplaren, was een rijdend laboratorium waarvan de exorbitante prijs zijn carrière verhinderde.
Groeiende markt
15 jaar geleden werden Jensen Interceptors gemeden door verzamelaars en werd de wagen verhandeld voor ongeveer 15.000 euro. Sindsdien is er veel veranderd, want dit model heeft een heuse heropleving gekend. Heel wat specialisten hebben hun interesse gemanifesteerd (vooral in Engeland) waardoor de prijzen sinds een paar jaar zijn geëxplodeerd. Tegenwoordig kosten mooie exemplaren gemakkelijk meer dan 50.000 euro. Op zoek gaan naar een te restaureren exemplaar is niet echt een goed plan als je weet dat corrosie endemisch is bij deze auto. De FF versies zijn door hun zeldzaamheid nog meer gegeerd en de prijzen schieten de hoogte in... een risky business als je weet dat sommige specifieke onderdelen intussen onvindbaar zijn.
