Wanneer de voormalige nummer 2 bij General Motors besluit zijn eigen merk uit de grond te stampen en een sportwagen op de markt te brengen dat de beste van het moment moet zijn, bestaat een sprankel hoop dat het resultaat overtuigend zal zijn. Maar soms verlopen dingen niet volgens plan...
Als zoon van een Roemeense immigrant had John DeLorean een ongewone carrière: hij was ingenieur van opleiding en maakte carrière bij GM, waar hij snel opklom in de top. Op slechts 40-jarige leeftijd werd hij algemeen directeur van Pontiac en vervolgens van Chevrolet in 1969, voordat hij in 1972 tot nummer één van deze enorme autogroep werd benoemd. DeLorean was een geniale visionair, maar hij was ook erg werelds en leefde groots. Hij stond vaak op de voorpagina van celebrity magazines, en zijn imago paste niet bij de waarden van GM. Een paar maanden later legt hij zijn functie neer en smeed hij plannen om zijn eigen merk op te richten. Zeer ambitieus stelde onze man zich een sportwagen voor die hij bestendig en zuinig wilde maken. In 1975 richtte hij de DMC (DeLorean Motor Company) op en stelde een team samen waarmee hij het jaar daarop een eerste prototype bouwde. Hoewel de auto was ontworpen met een roterende Wankel motor, werd uiteindelijk gekozen voor de V6 PRV (Peugeot Renault Volvo) die was aangepast aan de strenge Amerikaanse vervuilingsnormen.
Cascade van problemen
Helaas volgden er al snel moeilijkheden bij de ontwikkeling van de auto. Waaronder de beoogde productietechnieken, die uiteindelijk onmogelijk in grote series te gebruiken bleken. De ontwikkeling stagneerde, de tijd verstreek en uiteindelijk besloot DeLorean de auto toe te vertrouwen aan Colin Chapman, de charismatische oprichter van Lotus. Met een carrosserie ontworpen door Giugiaro en gemaakt van roestvrij staal, werd de DMC uitgerust met een Lotus Esprit balkenchassis, met behoud van de vleugeldeuren die John DeLorean had gewild. Toen de auto eindelijk in de buurt van productie leek te komen, was het tijd om een fabriek te vinden om hem te bouwen. De Amerikaan begon toen aan een wereldreis om de ideale locatie te vinden. Opportunistisch vond hij uiteindelijk zijn geluk in Ierland, in de buurt van Belfast, een door werkloosheid geteisterde regio, waar de plaatselijke regering bereid was hem financieel te helpen in ruil voor het scheppen van 3.000 banen.
De vloek gaat door
Met de start van de bouw in 1978 zou het jaar daarop met de productie worden begonnen. De pre-productie auto's hadden echter te kampen met een aantal ernstige problemen (deuren die niet opengingen, ernstige elektrische storingen, enz.), waardoor de productie van de DMC 12 vertraging opliep. De snel uitgeputte geldreserves en DeLoreans uitbundige levensstijl maakten er de zaken niet beter op. In januari 1981 ging de productielijn eindelijk van start, maar door het ongeschoolde personeel hadden de eerste auto's te lijden onder talrijke betrouwbaarheidsproblemen. Na een zeer moeizame start stelde de DMC 12 teleur door zijn onbetaalbare prijs (meer dan het dubbele van de oorspronkelijke prijs), zijn zeer matige prestaties en middelmatige algemene kwaliteit. De verkoop viel al snel tegen en de fabrikant had geen geld meer. JohnDeLorean krijgt dan het slechtste idee van zijn leven: om snel geld te verdienen, verkoopt hij drugs aan drugsdealers, een operatie die een val bleek te zijn opgezet door de FBI! De juridische problemen beginnen en DMC wordt op 26 oktober 1982 failliet verklaard.
Een legende is geboren
Dit ongelooflijke verhaal heeft de televisie- en filmindustrie geïnspireerd, met talrijke documentaires tot gevolg en zelfs een Netflix-serie! De DMC 12 had anekdotisch de automobielgeschiedenis in kunnen gaan als hij niet de hoofdrol had gespeeld in de 'Back to the Future'-filmtrilogie die hem wereldberoemd maakte. Hoewel hij best mooi is, is de DeLorean met zijn 130 pk een eerder saaie auto om in te rijden. De DMC 12, die een cultstatus heeft, is in de loop der jaren betrouwbaarder geworden en diverse vakmensen zijn weer begonnen met het maken van reserveonderdelen. De wagen is meer een legende geworden door zijn ongewone geschiedenis dan door zijn intrinsieke kwaliteiten, en geniet van een niet onaardig prijskaartje. Je zult minstens 40.000 euro moeten neertellen om een exemplaar van deze daverende commerciële flop te kunnen kopen.
