Vóór DeLorean probeerde ook Malcolm Bricklin een revolutie teweeg te brengen in het sportwagensegment. Via dubieuze praktijken slaagde hij erin de SV-1 op de markt te brengen, waarvan de carrière eindigde in een daverend fiasco.
Malcolm Bricklin, nu 83 jaar oud, is de belichaming van het Amerikaanse succesverhaal. Op zijn Wikipedia-pagina leren we dat hij al op 19-jarige leeftijd de DYI-onderneming van zijn vader franchiseerde, dat hij in 1968 het bedrijf Subaru of America oprichtte en dat hij degene was die de Zastava Yugo naar de Nieuwe Wereld importeerde! De nog steeds actieve zakenman heeft echter een zeer bedenkelijke reputatie omdat hij zijn zaken altijd op de grens van de legaliteit heeft gedaan. Zo organiseerde hij zijn eigen faillissement nadat hij 4,5 miljoen dollar aan Handyman-winkel franchises in de wacht had gesleept, zonder zijn deel van het contract werkelijk na te komen. Ook wist hij zijn eigen bedrijf met enorme winst aan Subaru te verkopen, nadat hij 10.000 exemplaren van de 360, een in de VS onlogische microcar, tegen bodemprijzen had verkocht. Bruisend van ideeën, wilde Bricklin in het begin van de jaren zeventig een revolutie in het sportwagensegment ontketenen.
Veiligheid voorop
Begin jaren zeventig was de tijd rijp voor meer verkeersveiligheid op het Amerikaanse continent. Bricklin had het idee om een revolutionaire auto te ontwikkelen met alle nieuwste innovaties op het gebied van passieve veiligheid, zoals geïntegreerde en intrekbare bumpers die bestand zijn tegen botsingen tot 45 km/u. De auto is robuust ontworpen, met een carrosserie van glasvezel en vleugeldeuren, een must om op te vallen. De zakenman geloofde heilig in zijn project en richtte in 1971 General Vehicule op. Hij riep de hulp in van enkele zeer bekwame ingenieurs en het jaar daarop werd een eerste prototype in elkaar gezet. De ontwerper Herb Grasse, voorheen van Chrysler en Ford (en ontwerper van de eerste Batmobile!), bedacht de lijn van wat de SV-1 zou worden, voor Security Vehicle 1.
Waterval van problemen
Tijdens de ontwikkeling van de auto trof Bricklin veel problemen met de fabricage van de carrosserie. Na veel experimenten met verschillende materialen werd uiteindelijk gekozen voor een mengsel van glasvezel en acryl. Deze keuze zou later de oorzaak zijn van een van de grootste verliezen van het bedrijf op het gebied van dienst na verkoop. Trouw aan zijn reputatie lokte Malcolm Bricklin investeerders met wild onrealistische cijfers. Voortdurend op zoek naar fondsen wist hij de autoriteiten in de Canadese staat New Brunswick ervan te overtuigen hun handen in de zakken te steken voor de vestiging van een productie-eenheid. Het meest ongelooflijke is dat de regionale autoriteiten de som van 4,5 miljoen dollar voorschoten, en de Canadese staat 3 miljoen. Dit alles in ruil voor 67% van het kapitaal van het bedrijf en de belofte voor veel werkgelegenheid in de economisch zwakke regio. Al snel werden 500 mensen aangenomen door de fabrikant, die beloofde van de SV-1 de rivaal van de Chevrolet Corvette te maken.
Grote kinderziektes
Auto's ontwikkelen kost tijd. Veel te veel tijd. Investeerders werden ongeduldig en de SV-1 werd in 1974 in allerijl in een hotel in Las Vegas voorgesteld. Ondertussen werden pre-productie modellen naar dealers gestuurd. De afwerking was verre van het door Bricklin beloofde niveau en erger nog, er werden grote gebreken geconstateerd bij onder andere de hydro-elektrische deuropening. De auto herbergt een door AMC geleverde 5,9 liter V8 motor die 220 pk ontwikkelt. De SV-1 moest revolutionair zijn, maar de technische keuzes, zoals een starre achteras en ordinaire trommelremmen op de achterwielen, vielen tegen! Al snel werd de AMC-motor vervangen door een 5,8 liter Ford V8 met 177 ongelukkige pk's.
Korte loopbaan
Zelfs met zijn bescheiden vermogen kan de Bricklin het nog steeds opnemen tegen de Corvette. Het rijgedrag was echter zeer gemiddeld en dat gold ook voor de algehele betrouwbaarheid. Voeg daarbij een in korte tijd sterk gestegen prijs, problemen met de levering van reserveonderdelen en een hoog absenteïsme onder de arbeiders die hem moesten assembleren en je krijgt een commerciële flop. In 1975 gaf Malcolm Bricklin het op na ongeveer 3.000 voertuigen te hebben geproduceerd. Ook al is hij tegenwoordig zeldzaam met, volgens bronnen, tussen 1.500 en 2.000 overgebleven exemplaren, de SV-1 heeft bij lange na niet dezelfde reputatie van zijn rivaal met een vergelijkbaar lot: de DMC De Lorean. Hij is tegenwoordig in de VS te vinden voor minder dan 20.000 euro.
