De Trabant was de volkswagen die na de Tweede Wereldoorlog door de communistische regering van de DDR werd ontworpen. Technisch simplistisch en zeer vervuilend, overleefde hij de Duitse hereniging in 1989 niet.
In de DDR was Sachsenring Automobilwerk Zwickau een staatsbedrijf (VEB voor "Volkseigener Betrieb" of "Volksfabriek"), bestaande uit de voormalige Auto-Uniefabrieken, die na de Tweede Wereldoorlog naar Sovjet-gebied waren overgebracht. In die tijd werd het land gekenmerkt door zware industrie en een somber bestaan. Wat auto's betreft, hadden de Oost-Duitsers niet echt veel keuze: na de oorlog werden vanaf 1949 alleen nog IFA's, voormalige DKW's in een nieuw jasje, verkocht. In 1958 werd de Trabant (wat 'satelliet' betekent in het Duits) gelanceerd, de eerste echte nieuwe auto sinds het einde van de oorlog. Deze kleine gezinsauto was uitgerust met een robuuste en eenvoudige tweetaktmotor met twee cilinders. Hij werd verkocht onder de naam P50, maar evolueerde in 1962 tot de P60 en haalde nu 100 km/u. Het merk schreef geschiedenis met een nieuw model dat twee jaar later verscheen.
Duroplast
Het nieuwste model, de 601, heeft een veel moderner vierkant ontwerp en neemt enkele van de gimmicks van de vroege jaren zestig over, zoals verticale achterlichten. Het is echter slechts een verjongde versie van de P60 en gebruikt nog steeds een carrosserie van een composietmateriaal dat de trots van de DDR is: Duroplast. Gemaakt van warmgeperste recyclinglappen is het verrassend robuust, behalve bij een botsing! Onder de motorkap van de Trabant ligt nog steeds een luchtgekoelde tweecilinder van 954 cc. Ontworpen om door de meeste mensen te kunnen worden hersteld, is deze auto briljant eenvoudig, net als een 2CV of een Kever. Helaas zijn consumptiegoederen niet gemakkelijk toegankelijk in de DDR. Dit is het geval met de Trabant, waarvan de levertijd kan oplopen tot 10 à 20 jaar als je geen pasje hebt, en natuurlijk had je geen kleurkeuze!
Voor alle doeleinden
Terwijl de Wartburgs voornamelijk voorbehouden waren aan een elite die dicht bij de Communistische Partij stond, was de Trabant het enige model dat bestemd was voor het volk. Tijdens zijn carrière was hij ook verkrijgbaar als stationwagen (Universal), cabriolet (Tramp) of bestelwagen. De jaren verstreken echter en de Trabant evolueerde niet meer. De genadeklap kwam in 1989 met de val van de Berlijnse muur. Het bedrijf probeerde toen de auto te moderniseren door een Volkswagen 1.1 motor te monteren in plaats van het tweetaktblok. Technisch verouderd, gevaarlijk bij een ongeval en totaal verouderd, overleefde de Trabant nog een jaar voordat hij voorgoed verdween.
Ostalgie
Gedurende de daaropvolgende jaren werd de Trabant massaal vernietigd omdat hij symbool stond voor het voormalige communistische regime dat mensen zoveel leed had berokkend. De ostalgie, de nostalgie van het Oosten, is echter ontstaan bij de nieuwe generaties, zij die de DDR niet hebben gekend maar zich aangetrokken voelen tot de esthetiek van die periode. De Trabant is een cult-auto geworden en is nu gewild bij jonge liefhebbers. Tegenwoordig kun je voor een auto in goede staat tussen de 3.000 en 5.000 euro betalen. Alle onderdelen zijn gereviseerd en het beste is om periodieke accessoires te vinden om je auto maximaal te personaliseren!
