Ontleend van de 250 SWB, werd de Ferrari 250 GTO (voor Gran Turismo Omologata) ontworpen door ingenieur Giotto Bizzarini op basis van beschikbare stukken in Maranello. Hij combineerde een 250 SWB chassis met de motor van de Testarossa, een 3-liter V12 met een vermogen van 300 pk, bijzonder krachtig voor die tijd. Tijdens de ontwerpfase van de wagen werd Bizzarini ontslagen na een geschil met Enzo Ferrari. Het werk werd vervolgens toevertrouwd aan het duo Mauro Forghieri, ingenieur, en aan Sergio Scaglietti, carrosseriebouwer en trouwe vriend van de Commendatore. Om de carrosserie van de auto zo aerodynamisch mogelijk te maken, werd een - toen - zeldzame techniek gebruikt, de befaamde windtunnel. Dankzij het volledig in aluminium vervaardigd koetswerk is de 250 GTO met zijn 880 kg buitengewoon licht. Hij is uitgerust met schijfremmen waarvan de koeling extra wordt bekrachtigd dankzij de typische Borrani spaakwielen. De Ferrari krijgt tenslotte een 5-versnellingsbak, een zeldzame uitrusting voor het begin van de jaren 60.
Een rijke carrière op alle terreinen
De 250 GTO, hoofdzakelijk gebouwd voor het circuit, won zijn eerste race (tijdens de 12 uur van Sebring in 1962) waar hij als tweede eindigde. In hetzelfde jaar eindigde hij op het podium van de 24 uur van Le Mans op de 2e en 3e plaats. Maar bovenal bezorgde het Ferrari de wereldtitel in toerwagens in 1962, 1963 en 1964. In de jaren 1960 werd de GTO gebruikt in talrijke wedstrijden over de hele wereld. In het daaropvolgende decennium raakten een paar verlichte liefhebbers geïnteresseerd in deze uitzonderlijke auto, waarvan er slechts 36 exemplaren van werden geproduceerd. Onder hen kunnen we de modeontwerper Ralph Lauren noemen of Nick Mason, drummer van de band Pink Floyd.
Speculatie
Aan het eind van de jaren tachtig ontstaat een heuse boom voor Ferrari-collectiewagens, een fenomeen dat nog extra werd versterkt door het overlijden van Enzo Ferrari in 1988. De 250 GTO was het onderwerp van veel speculatie en één exemplaar werd destijds verkocht voor ongeveer 9 miljoen dollar. Transacties waren zeldzaam en werden steeds discreet uitgevoerd. De bedragen grenzen aan het onfatsoenlijke: sommige exemplaren zouden onlangs van eigenaar gewisseld zijn voor ongeveer 60 miljoen €! Deze speculatie heeft er tevens toe geleid dat heel wat replica's in omloop zijn, waarvan sommige zelfs originele Ferrari 250 onderdelen hebben. Vandaag de dag worden de echte 250 GTO's alleen nog maar uit de stal gehaald voor een paar historische evenementen of high profile shows. De raceauto dat werd omgetoverd tot een kunstwerk...
