Meegaand op de golf van succes, betreedt Reliant de sportwagenmarkt met de Scimitar. De driewielige modellen werden echter niet vergeten en kenden een ongekende populariteit
Hoewel Reliant vooral bekend staat om zijn driewielige voertuigen, heeft het merk ook 'gewone' auto's geproduceerd. De Scimitar GT coupé in 1964 was een succes aan de overkant van het Kanaal. Beroemd werd hij echter met de Scimitar GTE in 1968, die als bijzonderheid had dat het een sportieve shooting brake was, een avant-gardistisch concept in die tijd. Uitgerust met een Ford V6 motor, verkocht deze auto goed op vele markten. Het werd bijzonder gewaardeerd door Prinses Anne van Engeland, die verschillende exemplaren bezat.
Grandeur en decadentie
De vroege jaren 1970 waren zeer succesvol voor Reliant, die de Robin lanceerde, het meest populaire driewielig voertuig. Hij was leverbaar als sedan en als stationcar en begon zijn carrière met een 750 cc motor, die later werd opgewaardeerd tot 850 cc. Tegelijkertijd lanceerde het merk de Kitten, een zuinige auto die veel onderdelen deelde met de Robin. Hij werd verkocht in berline-, bestelwagen- en breakversies en was zelfs verkrijgbaar als pick-up, de Fox genaamd! Tegen het einde van de jaren 1970 was de verkoop van de Scimitar GTE sterk gedaald en in 1980 werd de merkwaardige GTC cabriole gelanceerd. Reliant zag in dat een tweezits sportauto met een kleine motor succesvol kon zijn en bracht in 1984 de Reliant SS1 op de markt. Hij is gericht op een jonger publiek en kan worden uitgerust met turbomotoren van Ford of Nissan. Helaas voor Reliant was de komst van de Mazda MX-5, beter ontworpen, betrouwbaarder en met een sterker imago, de fatale klap. De productie werd uiteindelijk stopgezet in 1995 na enkele jaren van omzwervingen.
Hey, taxi !
In 1981 vernieuwde Reliant zijn driewielig model, dat omgedoopt werd tot de Rialto en verder verkocht werd in het VK. De firma overleeft echter voornamelijk door de productie van de Londense Metrocab taxi, een gemoderniseerde versie van de beroemde Black Cab, sinds 1986. Na een paar jaar kwam er echter een einde aan het onderaannemingscontract. Reliant vroeg in 1990 het faillissement aan en het bedrijf werd uiteindelijk het jaar daarop overgenomen door de fabrikant van apparatuur Beans Engineering. De financiële gezondheid van het bedrijf was niet goed en het ging in 1994 opnieuw failliet. Reliant werd op 16 januari 1995 overgenomen door de Avonex-groep, die op haar beurt in december 1995 het faillissement aanvroeg. In april 1996 werd de fabrikant opgekocht door een consortium onder leiding van Jonathan Heynes. De zaken leken weer aan te trekken en er werden 720 voertuigen gebouwd, waaronder lichte bedrijfsvoertuigen. Reliant staakte de productie in Tamworth eind 1998 en in januari 1999 verhuisde het bedrijf naar een nieuwe fabriek in Burntwood. Eind februari presenteerde Reliant eindelijk een nieuwe versie van de Robin met een volledig nieuwe lijn. De fabrikant besloot echter in februari 2001 de productie van 3-wielers stop te zetten. Een laatste gelimiteerde serie van 65 Robin special edition wordt gelanceerd om het 65-jarig bestaan van de firma te vieren. Het bedrijf B&N Plastics, dat de Robin in licentie zou blijven produceren, heeft eind 2002 definitief de handschoen opgeworpen. Het driewielig model doofde uiteindelijk helemaal uit.
Klein maar sterk
Als Reliant u vandaag kan doen glimlachen met zijn nogal onhandige modellen, mogen we echter niet vergeten dat deze fabrikant in de loop van zijn geschiedenis meer dan 2 miljoen voertuigen heeft geproduceerd, waardoor hij tussen 1960 en 1990 de tweede belangrijkste fabrikant van Groot-Brittannië werd. De wagens werden naar vele landen geëxporteerd, waaronder België, dat een paar dealers had. In die tijd was de reclameslogan "The rustproof", in een tijd waarin de glasvezelcarrosserie van de Reliant een sterk argument was tegen de corrosie van stalen carrosserieën die een ware plaag was.
