In 1966 lanceerde Maserati een van de mooiste GT's uit de autogeschiedenis: de Ghibli. Maak kennis met de concurrent van de Ferrari Daytona en de Lamborghini Miura.
In 1966 presenteerde de carrosseriebouwer Ghia op de autosalon van Turijn twee bijzonder interessante nieuwigheden: de De Tomaso Mangusta en de Maserati Ghibli. Deze laatste is ontworpen door Giorgietto Giugiaro en is, zoals alle modellen van het merk, genoemd naar een wind die tussen Egypte en Syrië waait. Esthetisch gezien is het een meesterwerk: dicht bij de grond en met een zeer lange voorkant, inspireert de wagen snelheid, zelfs in stilstand. De pop-up koplampen zijn in de carrosserie geïntegreerd en worden elektrisch bediend. Met zijn grote raampartijen laat de Ghibli het interieur baden in licht. In ware GT-traditie is het interieur luxueus ingericht met hoogwaardig leder op de zetels en deuren, en suède op de bovenzijde van het dashboard. Om te voorkomen dat de temperaturen in de wagen te hoog oplopen, wordt airconditioning standaard voorzien. Tenslotte, ook al is hij verre van een gezinswagen, vergeet de Italiaan niet praktisch te zijn met zijn hatchback die gemakkelijker toegang geeft tot zijn kofferbak waarvan de capaciteit verrassend groot is.
Alternatieve keuze
Voor de aandrijving van de Ghibli is er geen sprake van een V12 zoals bij zijn voornaamste concurrenten, maar een 4,7 liter V8 met vier bovenliggende nokkenassen, vervaardigd uit aluminium. Hij ontwikkelt 310 pk en wordt gevoed door vier Weber carburateurs. Vanwege zijn lage positie wordt de motor gesmeerd door een dry sump systeem en is hij geplaatst in een centrale positie vooraan. Het vermogen wordt naar de achterwielen gestuurd via een originele ZF vijfversnellingsbak of een Borg Warner transmissie met slechts drie versnellingen, een populaire keuze op de Amerikaanse markt. Op basis van een buizenchassis heeft de Maserati een onafhankelijke voorwielophanging en een starre achteras, een verrassend rustieke technische oplossing. Met een gewicht van ongeveer 1.600 kg beschikte hij gelukkig over Girling schijfremmen die zeer nuttig bleken, evenals stuurbekrachtiging, die echter enkel als optie leverbaar was. In 1969 lanceerde Maserati de SS-versie van de Ghibli met een opnieuw geboorde 4,9 liter motor die 335 pk en 480 Nm leverde, genoeg om een topsnelheid van 275 km/u te halen. Hij had een nieuw ontworpen dashboard en was herkenbaar aan zijn bredere Campagnolo velgen. Tussen 1967 en 1973 werden 1.149 Maserati Ghibli Coupes geassembleerd, evenals 125 Spyders, een variant die vanaf 1969 op de markt kwam.
Relatief robuust
In tegenstelling tot Ferrari's en Lamborghini's uit dezelfde tijd is de Maserati Ghibli een sterke auto: hij roest minder, zijn motor (met distributieketting) is betrouwbaar en hij heeft geen bijzondere problemen. Maar pas op, het is geen Fiat en de wagen dient grondig onderzocht te worden alvorens te beslissen. De dry sump smering kan problematisch zijn, het interieur is zongevoelig en duur om te restaureren, en de motor moet rigoureus onderhouden worden. Zoals alle supercars uit die tijd, zijn onderdelen zeldzaam en erg duur. Het is bijgevolg aangewezen om te gaan voor een model in perfecte staat. De prijzen voor de Ghibli zijn de laatste jaren drastisch gestegen: verwacht geen auto te vinden voor minder dan €160.000. De SS versies zijn populair bij verzamelaars, zowel als coupé en als Spyder. Voor deze laatste is het bezit van de originele hard top een pluspunt dat de prijs kan doen stijgen tot €750.000-800.000! Pas ook op voor de vele coupes die met wisselende vaardigheid zijn "ontdopt" tot Spyders...
