Autofabrikant, uitvinder, visionair en schilder: Lucien Rosengart was alles in één. Het verhaal van een industrieel met 1000 projecten.
Lucien Rosengart werd in 1881 in Parijs geboren en toonde al snel een grote belangstelling voor technologie en innovatie. In 1893 behaalde hij een CAP in mechanica en een paar jaar later opende hij een werkplaats in Belleville waar hij schroeven, moeren en sluitringen produceerde. Anekdotisch genoeg strond hij aan de basis van de roestvrijstalen houtschroef, die veel gebruikt werd tijdens de bouw van het Parijse metrosysteem en waarmee hij fortuin maakte. Tijdens de Eerste Wereldoorlog opende hij twee fabrieken gericht op de productie van hulslonten. Op dat moment ontmoette hij André Citroën, wiens bedrijf werd beïnvloed door financiële problemen. Rosengart kwam Citroën te hulp door een financiële organisatie op te richten om het bedrijf te redden: Société Auxiliaire de l'Industrie Française (SADI).
De weg naar onafhankelijkheid
In 1923, toen hij adjunct-directeur bij Citroën was, werd Lucien Rosengart aangesproken door Robert Peugeot die zijn hulp nodig had om het in moeilijkheden verkerende familiebedrijf weer op de rails te krijgen. Hij kreeg alle bevoegdheden en ging aan de slag om Peugeot weer op de kaart te zetten, maar als gevolg van riskante en dure operaties ondervindt het bedrijf onfortuinlijke gevolgen. Zo richtte hij Peugeot Maritime op, dat motorboten produceerde in Levallois-Perret, een initiatief dat geen succes werd. Uiteindelijk werd hij in 1927 afgezet en nam Jean-Pierre Peugeot de controle terug over zijn bedrijf. Datzelfde jaar kocht Lucien de voormalige Bellanger autofabriek in Neuilly om zijn eigen bedrijf in de auto-industrie op te zetten. Hij besloot Austin Seven auto's onder licentie te assembleren.
Auto's onder licentie
Met de hulp van Jules Salomon, met wie hij had samengewerkt tijdens zijn periode bij Citroën en Peugeot, ontwikkelde Rosengart een afgeleide van de kleine Engelse auto: de LR2. Het jaar daarop werd de Société Rosengart opgericht, met een roos als wapenschild. Het duo begon met het democratiseren van de auto door auto's te creëren die afgeleid waren van de Austin Seven (LR2 en LR4), die eenvoudig (750cc 4-cilinder motor), compact en licht (670kg) waren. Rosengart verwierf ook de licentie voor de Adler Trumpf en Adler Junior en ontwikkelde de Supertraction, een auto met een Citroën Traction-motor. In het midden van de jaren 1930 kwam de Franse fabrikant in financiële problemen door een te groot aantal modellen in zijn gamma en die niet allemaal even goed verkochten. Hij vermeed een faillissement dankzij een reeks financiële montages en richtte een nieuw bedrijf op, Société Industrielle de l'Ouest Parisien (SIOP), dat in 1936 SA Rosengart opvolgde.
Tegenwind
Het bedrijf, dat tot 6.000 werknemers had, verloor een van zijn fabrieken tijdens de bombardementen en stopte met het bouwen van auto's tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1942 verliet Lucien Rosengart Frankrijk vanwege zijn Joodse afkomst en vluchtte naar de Verenigde Staten. Na de oorlog keerde hij terug naar Frankrijk en voelde het tij keren voor zijn merk. Hij trok zich financieel terug uit het bedrijf, maar bleef toezicht houden op de lancering van Rosengart Super 5. Het kleine merk bleef overleven zonder zijn schepper, met modellen zoals de Rosengart Supertrahuit en de Ariette. SIOP ging failliet in 1952, maar Rosengart overleefde nog drie jaar. Na een poging om de Sagaie te lanceren, een Ariette met een flat-twin motor, sloot Rosengart voorgoed in 1955.
130 brevetten
Lucien Rosengart van zijn kant verliest volledig zijn interesse in auto's. Nadat hij zijn aandelen in SIOP en het recht om zijn naam als handelsmerk te gebruiken had verkocht, wijdde hij zich aan de naïeve schilderkunst en woonde hij in Zuid-Frankrijk. Hij wordt geprezen als bedenker van een aantal uitvindingen, waaronder de veiligheidsgordel, de roestvrijstalen bout, fietsverlichting, de eerste buitenboordmotor en zelfs tafelvoetbal, hoewel het auteurschap van de laatste wordt betwist. Tijdens zijn leven registreerde hij 130 patenten, richtte hij in 1926 de Paris Boat Show op en organiseerde hij de Florio Cup wedstrijden in Saint-Brieuc. Dit veelzijdige genie stierf in 1976 in zijn huis in Nice.
