De deelnemers verlieten deze ochtend Dijon, de vroegere hoofdstad van de hertogen van Bourgondië, stad van de honderd kerktorens én van de mosterd, en trok verder richting Aube en Champagne-Ardenne.
Nog een wijnreferentie op het traject: de beroemde ‘rosé des Riceys’. De rosé des Riceys is een zogenaamde “appellation d'origine contrôlée” van de Champagne-wijnstreek. Deze beperkt zich tot de gemeente Riceys, helemaal in het zuiden van de Champagnestreek, op de grens met Bourgondië, en is de enige met drie herkomstbenamingen uit de Champagne (champagne, coteaux-champenois en rosé des Riceys). In tegenstelling tot de Champagne, is de rosé des Riceys niet bruisend.
En nu we het over referenties hebben: de teams konden onmogelijk naast het kruis van Lotharingen kijken op het grondgebied van de gemeente Colombey-les-deux-Eglises. Dat monumentale kruis uit roze graniet – 44,30 meter hoog en dus van ver zichtbaar – symboliseert het vrije Frankrijk. Het monument werd op 18 juni 1972 ingehuldigd door de Franse president Georges Pompidou, n.a.v. de tweeëndertigste verjaardag van de beroemde Appel à la Résistance door generaal Charles de Gaulle via BBC-radio.
De reis ging vervolgens zuidwaarts, richting Vogezen en Moezel, de vierde rivier van de dag, na de Seine, de Marne en de Maas.
De stad Metz, dat de deelnemers ontving, was keizer Napoleon goedgezind. De restauratie van de monarchie na de ballingschap van Napoleon op het eiland Elba, werd slecht onthaald door de bevolking. De veldtocht van Honderd Dagen in 1815 biedt de inwoners van Metz opnieuw hoop: de terugkeer van Napoleon en de voorbereiding op een nieuwe strijd. Een nieuwe invasie, een nieuwe blokkade. Metz biedt weerstand en lanceert een tegenaanval. Het is het wapenfeit waarbij de soldaten van Metz de Beierse troepen die Longwy blokkeerden, in één nacht uit elkaar slaan en 1200 gevangenen meenemen. Maar Napoleon verliest in Waterloo en het keizerrijk loopt ten einde.
