Na een deugddoende nachtrust in Lyon, de stad die eerst de hoofdstad van de zijde was vooraleer ze de hoofdstad van de gastronomie (Aaah, Bocuse en de klassieke files rond Lyon), de spitstechnologie, de farmacie en de biotechnologie werd, startten de teams aan de route van de wijnoogst.
Na een waterkuur zou de streek van de Dombes inderdaad omgedoopt kunnen worden in de streek van de duizend meren, waarbij het druivennat een hele dag lang centraal zal staan: Beaujolais, Mâconnais, Côte-d’Or…
De Dombes, zowat 10.000 hectare groot en ongeveer duizend meren rijk, is de regio in Frankrijk met de grootste visteelt in meren. De Dombes is ook een van de tien regio’s in de wereld die gekend is omwille van zijn gevleugelde fauna. Met andere woorden, een echt vogelparadijs, zowel voor nestbouwende als voor trekvogels.
Maar in dit seizoen van de wijnoogst (september) beloofden we het over wijn te hebben. Laten we beginnen met de Beaujolais die – laten we niet rond de pot draaien – beter verdient dan de soms bedenkelijke reputatie die te wijten is aan de hype rond de ‘Beaujolais nouveau’.
In de streek van Mâcon beleefden de teams ook een andere traditie en – in gedachten – François Mitterrand vergezellen tijdens zijn beklimming van de rots van Solutré, in het hart van de regio Pouilly-Fuissé.
Vervolgens moesten de deelnemers beroep doen op hun verbeelding om zich, aan de hand van wat er nog van overblijft, een beeld te vormen van wat ooit de gebouwen waren van de abdij van Cluny, het belangrijkste religieuze gebouw in het Westen tijdens de Middeleeuwen.
En om op een grootse manier te eindigen, volstond het even stil te staan bij de namen van de wijngaarden die onze teams tegenkwamen op weg naar Dijon: Chassagne-Montrachet, Puligny-Montrachet, Meursault, Volnay, Pommard, Beaune, Aloxe-Corton, Nuits Saint-Georges, Vosne-Romanée, Vougeot, Chambolle-Musigny, Gevrey-Chambertin…
