9 september 2015
De tocht die de Keizer en zijn getrouwen aflegden van Golfe-Juan naar Grenoble, werd vroeger de “Adelaarsvlucht” en later de “Route Napoléon” genoemd. Deze weg wordt zo mythisch dat ze als een monument van het Franse erfgoed beschouwd wordt. In 1969 richten de burgemeesters van de steden en dorpen langs deze weg de A.N.E.R.N. op, wat staat voor “Action Nationale des Elus de la Route Napoléon”. Hun doel is te waken over de bescherming en de promotie van deze prestigieuze weg.
Na het ontbijt vertrokken de deelnemers van op de Croisette. Aaaah, Cannes en de beroemde Croisette, daar waar elk jaar de filmsterren de trappen opgaan naar het ‘palais des Festivals’ voor het oog van hele horden fotografen.
Vanuit Cannes volgden de wagens vervolgens het officiële traject van de Route Napoléon. Langs dat traject herinneren tal van sporen en souvenirs aan de uitzonderlijke heldentocht van Bonaparte en zijn trouwe soldaten. De borden, gedenkstenen, monumenten, opschriften en referenties zijn legio en het is zo goed als onmogelijk om ze allemaal op te noemen.
Tussen Cannes en Seranon loopt de Route Napoléon door een heel gevarieerd landschap. Zo golven de heuvels vol olijfbomen tot aan de voet van de Voor-Alpen bij Grasse.
Onmiddellijk na Cannet vinden we op de kruising tussen Avignon en Grasse. Hier oordeelde Napoleon dat de Alpen minder goed verdedigd zouden zijn dan de Provence en besliste hij richting Grenoble te trekken.
Vanaf Mouans Sartoux is het huidige tracé identiek aan de weg die de Adelaar destijds volgde. Terwijl de deelnemers de eerste hellingen van de kalkhoogvlaktes beklommen, naderden ze Grasse, de hoofdstad van het parfum. De plantenteelt, o.a. jasmijn en meiroos, moet tegenwoordig steeds vaker wijken voor de verstedelijking.
De weg leidde hen vervolgens naar Seranon, waar een grote landbouwvlakte begint, te midden van een landschap omringd door verticale en onregelmatige kalkrotsen en een majestueus dennenbos.
De wagens kwamen vervolgens in Castellane aan, in het hart van het “Parc Naturel Régional du Verdon”, tussen de Alpen en de Middellandse Zee. Daarna bracht de roadbook hen verder naar Digne-les-Bains, kuuroord en hoofdstad van de lavendel, en naar Malijai waar een bord de reizigers aanspreekt: “Napoleon hield hier even halt, waarom u niet?”.
De lunch werd voorzien in Sisteron, waar de citadel en de ‘roche de Baume’ boven de stad uitsteken. Sisteron wordt overigens beschouwd als een van de “100 mooiste omwegen in Frankrijk”.
Bij het verlaten van Sisteron, de poort naar de Haute Provence, leidde de weg hen de Alpen in via Le Poët, op de oevers van de Durance. Vervolgens naar Gap, het kruispunt van belangrijke toeristische wegen in de Alpen. Met zijn gekleurde gevels en vrolijke pleintjes doet de hoofdstad van de zuidelijke Alpen een beetje aan Italië denken.
In Laffrey, bekend om zijn vier meren, speelde zich een van de bekendste gebeurtenissen af in Napoleons herovering van de macht. Op 7 maart 1815 stoot Bonaparte, aan het hoofd van het honderdtal soldaten dat hem begeleidt, op de troepen die trouw zijn aan Lodewijk XVIII en die hem komen arresteren. Wanneer een jonge soldaat “Daar is-ie! Aanleggen” roept, treedt de keizer naar voren, opent zijn mantel en zegt “Soldaten van het 5e, ik ben uw keizer. Herkennen jullie me niet? Indien er iemand is die zijn keizer wil doden, hier ben ik dan!”. De generaals en de troepen die gekomen waren om hem tegen te houden, voegen zich bij Napoleon, het begin van de zegetocht naar Grenoble.
Grenoble, het eindpunt van de officiële Route Napoléon, was ook het eindpunt van uw eerste etappe.
De stad bevindt zich tussen drie zeer bekende berggroepen: de Vercors, de Chartreuse en de Chaîne de Belledonne. Dat gegeven ontlokte aan Stendahl, een van de beroemdste inwoners van de stad, de opmerking dat je “in Grenoble, op het einde van elke straat, een berg ontdekt”!
